Roadtrip IJsland – dag 2: Vogar – Geysir
De route van vandaag gaat van Vogar over de 41 richting hoofdstad Reykjavik om vervolgens via de 1 verder richting oosten de rijden. De weg met nummer 1 (Þjóðvegur 1) is trouwens de ringweg (Hringvegur) rond heel het eiland en is zo’n 1339 kilometer lang. De eerste stop was bij een onofficiele gedenkplaats voor verkeersslachtoffers. Ze worden herdacht met witte kruizen tegen een achtergrond van het ruige ijslandse landschap, dit gaf een nogal surrieel beeld.
Een stukje verder in noordoostelijke richting ligt de vulkaan Kerið. Het is een zogenaamde explosiekrater en is 170 bij 270 meter en 55 meter diep. De prachtige krater is gevuld met groen water en is zo’n 3000 jaar geleden ontstaan. Verder oostwaards bij het plaatstje Skálholt staat de erg mooie Skálholt Cathedral. Een stukje verder ligt de Hjálparfoss waterval (hulpwaterval). Een dubbele maar vrij lage waterval. Helaas was het erg bewolkt en konden we geen mooie platen schieten.
De bedoeling was om de prachtige Haifoss waterval te bezoeken. De weg erna toe was echter te slecht om met onze 2wd auto te rijden en hiken in de regen zagen we ook niet echt zitten. We zijn dan ook door gereden naar de populaire Gullfoss waterval. Na een broodje en een warme choco in het bezoekerscentrum hebben we in de regen en waternevel van de Gulfossbekeken. Om niet door en door nat en koud te worden deden we dit vanaf het uitzichtpunt op een afstandje. Gullfoss betekent Gouden Waterval en ligt in de 40 kilometer lange Hvítá (witte rivier). Het water valt in twee trappen zo’n 32 meter naar beneden. De waterval is onderdeel van de populaire “Golden Circle” (toeristische dagtrip vanuit Reyjavik met Gullfoss, Geysir en Þingvellir)
Daarna zijn we door gereden naar hotel Geysir tegenover de wereldberoemde Stokkur geiser. Geysir is afgeleid van het IJslandse werkwoord að gjósa, dat zoiets als spuiten of (op)borrelen betekent (bron: wikipedia). Bij de Stokkur was het erg druk. Dit was ook de reden dat we het hotel bij de geiser hebben geboekt. Om namelijk de volgende ochtend bijna als eerste en zonder drommen toeristen de Stokkur te aanschouwen. Wat een geniale zet bleek dit te zijn.
’s Avonds hebben we in hotel gegeten.
Overnachting: Hotel Geysir
Diner: Hotel Geysir
Gereden km’s: +/- 275 km
Weer: regenbuien, bewolking maar ook zon
- Published in IJsland
Dag 2: Toronto – Niagara Falls – Toronto
Dag 2: Toronto – Niagara Falls – Toronto
Deze tweede dag hebben we Niagara Falls bezocht. De falls liggen op zo’n 2 uur rijden van Toronto en behoren tot de grootste en bekendste watervallen te wereld. De watervallen liggen op grens van Canada en de VS. De waterval zelf bestaat uit drie delen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil. Niet de hoogte (slechts 60 meter) maar de breedte en de hoeveelheid water die er naar beneden dendert maakt het zo indrukwekkend. Maar wat een commerciële meuk was hett zeg. Overal hotels en andere toeristische rotzooi. De falls zelf hebben we alleen vanaf de Canadese kant bekeken en het was best indrukwekkend. Maar de vele toeristen maakten het toch voor ons allemaal wat minder. Geen Maid of the Mist of andere tours voor ons.
Na een uurtje hadden we wel gezien en zijn we terug gereden naar Toronto.
Toronto is met bijna 3 miljoen inwoners de 5e stad van Noord-Amerika (op Mexico-Stad, New-York, LA en Chicago na). De stad is het economische centrum van Canada en komt vaak terug op lijstjes van meest leefbare steden ter wereld (milieuvriendelijkheid, hoge welvaart, weinig criminaliteit en gemêleerde bevolking dragen hier aan bij). Pas in 1750 vestigden de eerste inwoners (van europese afkomst) zich hier en pas vanaf de 19e eeuw groeide de stad hard door de vele immigranten.
’s Middags hebben we het Rogers Centre, de thuisbasis van honkbalclub Toronto Blue Jays (MLB) en de naast gelegen CN Tower bezocht. Het Rogers Centre biedt plaats aan bijna 50.000 toeschouwers, stamt uit 1989 en heeft aan dak dat te sluiten is. De Canadian National Tower (CN Tower) stamt uit 1976 en was tot 2007 met 553 meter het hoogste vrijstaande bouwwerk ter wereld. Naast zendmast is het vooral een toeristische attractie. Het uitzicht vanaf de SkyPod op 447 meter is geweldig. De glazen vloer (op 350 meter hoogte) maakt het zelfs nog gaver. Martijn heeft dit vanwege zijn hoogtevrees helaas moeten missen.
Na het bezoek aan de CN Tower hebben we nog rondgewandeld door downtown Toronto met z’n vele skyscrapers met daartussen nog enkele verdwaalde oude gebouwen.
Overnachting: Comfort Hotel Downtown aan Charles St East (bestaat inmiddels niet meer)
Diner: onbekend
Aantal km’s: 274 km
Kaart: day 2
Weer: Bewolkt/grijs/enkel druppels naar strak blauw lucht en warm
- Published in Canada
Dag 11: Banff – Lake Louise
Dag 11: Banff – Lake Louise
Via de Trans-Canada Highway zijn we naar Lake Louise gereden. Na onze bagage te hebben gedropt in het hotel (Lake Louise Inn) verlieten we Banff National Park om naar het Yoho National Park in de provicie Brittish-Columbia te rijden. Yoho National Park is zo’n 1300 m2 groot en er ligt slechts 1 plaats in hele park (Field). (Kaartje Yoho NP >>>)
Vlakbij Field, midden in Yoho National Park, liggen de Spiral Tunnels, te bekijken vanaf het gelijknamige view point. Dit zijn twee zogenaamde keertunnels, tunnels in een berg waarbij een in een helling liggende spoorlijn geheel in het rond gaat en op een ander hoogte in dezelfde richting verder gaat. Als je geluk hebt zie je hier een enorm lange goederen trein dan de transcontinentale Canadian Pacific Railway (Vancouver – Montreal) door de berg krullen om hoogteverschil te overbruggen. Een erg indrukwekkend gezicht en dan te bedenken dat men dit fijne stukje techniek al begin 1900 heeft aangelegd.
Via de Yoho Valley Road door de gelijknamige vallei zijn we naar Takakkaw Falls gereden met onderweg stops bij het Upper Spiral Tunnel Scenic Viewpoint en het Meeting de Waters viewpoint waar Yoho river samen komt met een ander riviertje. Takakkaw Falls is met z’n 380 meter hoogte de op 2 na grootste waterval van Canada.
Voor mij was het de mooiste waterval die ik tot op dat moment heb gezien. Niet alleen door de waterval zelf maar ook zeer zeker door de mooie omgeving en de vrijheid die je hebt om er rond te lopen zonder drommen toeristen. Een heerlijke plek en een absolute aanrader. (in het voorjaar schijnt hij op z’n mooist te zijn. De Yoho Valley Road is echter dicht van oktober tot juni).
Via dezelfde weg gaat het terug naar de Trans-Canada Highway. Vlak na Field zijn we rechtsaf geslagen naar de Emerald Lake Road. Op de route naar Emerald Lake ligt Natural Bridge. Een door het water uitgesleten rots die zoals de naam al zegt, een natuurlijke brug over de Kicking Horse River vormt.
Lake Emerald zelf is echt waanzinnig mooi. Het ligt tussen de bergen van de President Range, Mount Burgess en Wapta Mountain en is omsloten door vooral naaldbomen. Z’n naam dankt het aan de turquoise kleur van het water en komt van verpoederd limestone dat als gletscher sediment in het meer terecht is gekomen. Omdat het zo hoog ligt is het meer van november tot juni bedekt met een laag ijs en wordt er gelanglauft. Zomers kun je er wandelen en kano’s huren. Wij hebben een bakkie koffie gedronken in het idyllische houten theehuis wat een perfecte plek is om onder genot van een kopje koffie van het schitterende uitzicht te genieten.
Hierna hebben we Yoho National Park verlaten en zijn we terug gereden naar Lake Louise om van daaruit de Moraine Lake Drive naar Moraine Lake te rijden.
Moraine Lake is zo’n 50 hectare groot en ligt in de Valley of the Ten peaks op 1885 meter hoogte. Ook dit meer is turquoise van kleur door het sediment dat in het gletsjerwater zit. Het meer en de omgeving zijn werkelijk prachtig en gaven mij wel even kippenvel, zo mooi. Het uitzicht vanaf de Rockpile trial is niet alleen één van Canada’s meest gefotografeerde plekken maar was ooit ook te zien op een 20 dolar biljet en wordt daarom wel de ‘Twenty Dollar View’ genoemd. Helaas hadden we de zon tegen waardoor de foto’s niet echt geweldig zijn geworden.
Ook bij dit meer zijn diverse wandelroutes uitgezet (pas op voor beren) en kun je kano’s huren. De weg naar het meer is alleen tussen juni en september te bereiden en ligt de rest van het jaatr bedekt onder een pak sneeuw.
Het begon nu al donker te worden dus zijn snel terug gereden om Lake Louise (het meer) te bekijken. Lake Louise is vernoemd naar de engelse prinses Louise Carline Alberta, naar haar is ook de provincie Alberta vernoemd trouwens. Ook dit meer wordt gevoed door gletsjers en heeft daar de smaragdgroene kleur aan te danken. Het meer is slechts 800m2 groot en ligt op zo’n 1750 meter hoogte. Het bekendste meer van de Canadese Rockies is wel heel erg populair bij toeristen en verliest daardoor wel een beetje van zijn charme. Helemaal vanwege het gigantische Fairmont Lake Louise Hotel. Lake Louise is hét skigebied van Canada.
Vervolgens zijn we naar ons hotel in Lake Louise gereden
Wat een overweldigend mooie dag was dit. Drie onwijs mooie meren en een geweldige waterval, wat kan de natuur toch mooi zijn.
Overnachting: Lake Louise Inn
Diner:
Aantal km’s: 179 km
Weer: Zon, droog
- Published in Canada
Dag 7: Bled (Slovenië) – Pula (Kroatië)
Vandaag verlaten we Slovenië en reizen we door naar Kroatië. Maar niet voordat we nog even drie toeristische trekpleisters aandoen. Het is een grijze dag met enorm veel regen gelukkig voor de uitstapjes van vandaag maakt dit minder uit.
Vintgar Gorge
Deze prachtige kloof in de Julische Alpen is ontstaan doordat de Radovna rivier zich gedurende miljoenen jaren een weg baant tussen de steile rotswanden door. De kloof is ruim 1,6 kilometer lang en op sommige plekken zo’n 250 meter hoog. Aan het einde (of begin) van de kloof ligt de waterval Slap Šum. De kloof is sinds 1893 opengesteld voor publiek en de perfect aangelegde wandelpaden en bruggen lopen erg makkelijk.
In het hoogseizoen schijnt het afgeladen vol te zijn met toeristen en kun je het best aan het eind van de dag de kloof bezoeken. Half september en in de volle regen hadden we hier gelukkig geen last van.
We spraken hier nog een Chinese man uit Groningen die zijn familie uit China een tour door Europa gaf.
Entreeprijs is € 10,- voor volwassenen en € 1,- a € 2,- voor kinderen. Parkeren kost € 5,- Meer info op: https://www.vintgar.si/?lang=en
Postojna grotten
De Posojna grot is met zo’n 24.340 m de op één na grootste druipsteengrot ter wereld is gelegen vlakbij Postojna. De rivier de Pivka heeft de grotten door de eeuwen heen gevormd. De grotten worden sinds de 13e eeuw verkend maar sinds de 17 eeuw beschreven. Medio de 19 eeuw is het complex gereed gemaakt voor publiek. Heden ten dage wordt je middels een treintje en al wandelend met een gids in een kleine groep door de magische wereld geleidt.
Zo’n 5,3 km van de grot is toegankelijk voor publiek en deze komen massaal (zo’n 1 miljoen per jaar)
Een ticket heb je vanaf € 27,50 en meer info vindt je hier: https://www.postojnska-jama.eu/en/
Grotten van Škocjan
Dit imposante grotten complex ligt bij Divača in de Karst (Zuid-oost Slovenië) op slechts 20 kilometer van Triest. De grotten staan op de Unesco werelderfgoedlijst en dat is niet voor niets. Al zijn de druipsteenformaties niet zo indrukwekkend de ondergrondse canyon is dit wel degelijk. Met een enorm geweld raast de Reka rivier soms wel 100 meter diep onder je langs. Dit in combinatie met de enorm hoge plafonds is erg indrukwekkend.
De 54 kilometer land Reka rivier stroomt vanuit Kroatië via Slovenië naar Italië en mondt uit in de Adriatische zee. Vlakbij Škocjan stroomt hij 38 kilometer onder het het aardoppervlak van de Kars waaronder dus door de 6 kilometer lange Škocjan grotten.
Naast de canyon zijn de kalkstenen waterbak formaties (Povince) prachtig om te zien.
Wandelend over paden en bruggen verken je in zo’n 1,5 tot 2 uur het complex samen met een gids en een groep mede toeristen in een 3 km lang tour.
Entreeprijs volwassenen: € 12,-, kinderen tot 6: gratis en van 6 ton 15: € 7,50
Meer info: https://www.park-skocjanske-jame.si/en
Kroatië
Op naar Pula in het prachtige Istrië in het Noord-Westen van Kroatie. De rit van zo’n 150 kilometer verliep vlot en in zo’n 2 uur stonden we voor ons appartement Giardini Room in het centrum van Pula. Daar zat het echter flink tegen. In het wooncomplex wist met niets van het verhuur van een appartement en de verhuurder bleek niet bereikbaar. Toen dit eenmaal gelukt was bleek dat we de auto een stuk verderop in een obscuur buurtje moesten parkeren. Gelukkig was het maar voor 2 nachten.
’s Avonds hebben we pasta gegeten bij Zlatna Vrata.
Facts
Overnachting: Giardini Rooms
Diner: Zlatna Vrata
Km’s: 291 km
Weer: regen, grijs, 10 – 18 graden
Route
- Published in Kroatië, Slovenië, travel, vakantie 2017