Roadtrip IJsland: voorbereiding
De bestemming voor vakantie 2013 was redelijk snel bepaald. Zowel reisgenoot Martijn en ik zijn liefhebber van ruige natuur en waar anders dan in IJsland is dit voorhanden.
Na veel te hebben gelezen en verhalen + de do’s and dont’s van vrienden en reisbureau IJslandspecialist.nl te hebben aangehoord hebben we een schitterende route gepland en deze uiteindelijk geboekt bij IJslandspecialist.nl
Note: De ‘dagboek’ aantekeningen van dag 1 t/m 5 zijn onvindbaar. Op basis van foto’s, de geplande route en herinneringen zal ik proberen toch een zo compleet mogelijk verhaal te plaatsen.
- Published in IJsland
Roadtrip IJsland – dag 1: Baak – Vogar
Na een korte vlucht kwamen we aan op Keflavik International Airport. Lopend naar de autoverhuur maatschappij waar we onze gereserveerde auto op konden halen bleek het vrij mistig en regende het. Hopelijk was dit geen voorbode voor de rest van de reis.
Zoals we inmiddels gewend zijn duurt het papierwerk bij de autoverhuur weer onnodig lang, maar goed het zij zo. Na ontvangst van de autosleutels kon onze roadtrip eindelijk beginnen.
Ik had een mooie rondrit gepland om via een toeristische route over het Reykjanes schiereiland naar ons hotel te rijden. De mist was echter zo heftig dat het zicht hooguit 50 meter was en we behalve een mooi kerkje in Hafnir echt niets gezien hebben.
Onze overnachting was in het plaatstje Vogar in het gelijknamige Hotel Vogar. Het hotel stelde niet veel voor maar een goed bed en sanitaire voorzieningen is al genoeg voor ons.
’s Avond hebben we gegeten bij Gamla Posthusid (nr.1 van 1 bij Tripadvisor) tegenover ons hotel. Martijn bestelde daar de walvis die gewoon op het menu stond en die ik uit principe niet eet! De forel was echter ook overheerlijk.
Overnachting: Hotel Vogar
Diner: Gamla Posthusid
Gereden km’s: +/- 100 km
Weer: Mist en regen
- Published in IJsland
Roadtrip IJsland – dag 2: Vogar – Geysir
De route van vandaag gaat van Vogar over de 41 richting hoofdstad Reykjavik om vervolgens via de 1 verder richting oosten de rijden. De weg met nummer 1 (Þjóðvegur 1) is trouwens de ringweg (Hringvegur) rond heel het eiland en is zo’n 1339 kilometer lang. De eerste stop was bij een onofficiele gedenkplaats voor verkeersslachtoffers. Ze worden herdacht met witte kruizen tegen een achtergrond van het ruige ijslandse landschap, dit gaf een nogal surrieel beeld.
Een stukje verder in noordoostelijke richting ligt de vulkaan Kerið. Het is een zogenaamde explosiekrater en is 170 bij 270 meter en 55 meter diep. De prachtige krater is gevuld met groen water en is zo’n 3000 jaar geleden ontstaan. Verder oostwaards bij het plaatstje Skálholt staat de erg mooie Skálholt Cathedral. Een stukje verder ligt de Hjálparfoss waterval (hulpwaterval). Een dubbele maar vrij lage waterval. Helaas was het erg bewolkt en konden we geen mooie platen schieten.
De bedoeling was om de prachtige Haifoss waterval te bezoeken. De weg erna toe was echter te slecht om met onze 2wd auto te rijden en hiken in de regen zagen we ook niet echt zitten. We zijn dan ook door gereden naar de populaire Gullfoss waterval. Na een broodje en een warme choco in het bezoekerscentrum hebben we in de regen en waternevel van de Gulfossbekeken. Om niet door en door nat en koud te worden deden we dit vanaf het uitzichtpunt op een afstandje. Gullfoss betekent Gouden Waterval en ligt in de 40 kilometer lange Hvítá (witte rivier). Het water valt in twee trappen zo’n 32 meter naar beneden. De waterval is onderdeel van de populaire “Golden Circle” (toeristische dagtrip vanuit Reyjavik met Gullfoss, Geysir en Þingvellir)
Daarna zijn we door gereden naar hotel Geysir tegenover de wereldberoemde Stokkur geiser. Geysir is afgeleid van het IJslandse werkwoord að gjósa, dat zoiets als spuiten of (op)borrelen betekent (bron: wikipedia). Bij de Stokkur was het erg druk. Dit was ook de reden dat we het hotel bij de geiser hebben geboekt. Om namelijk de volgende ochtend bijna als eerste en zonder drommen toeristen de Stokkur te aanschouwen. Wat een geniale zet bleek dit te zijn.
’s Avonds hebben we in hotel gegeten.
Overnachting: Hotel Geysir
Diner: Hotel Geysir
Gereden km’s: +/- 275 km
Weer: regenbuien, bewolking maar ook zon
- Published in IJsland
Dag 11: Isle of Skye – Fort William
Deze dag verlaten we het mooie Isle of Skye via de veerboot vanuit Armadale, we hadden niet gereserveerd dus moesten we daar onder het genot van een koffie en broodje een uurtje wachten. De overtocht naar Mallaig zelf duurt niet lang en iets meer dan een half uur later zetten we voet op vaste wal, voor zover dat kan op een eiland!
De weg van Mallaig richting Fort William (A830) wordt ook wel Road to the Isles genoemd en deze Scenic Drive is erg mooi om te rijden. Van zandstranden tot heuvels en van bossen tot heide. De uitzichten op de eilanden Rum, Eigg, Muck, Canna en Sky zijn prachtig.
De eerste stop de Scenic Drive stop op de route was Camusdarach Beach (de witte stranden bij Morar) waar we even hebben rondgelopen en wat foto’s hebben geschoten. Volgens de lengende zou er een 12 meter lang monster leven (wat hebben de Schotten toch met monsters). Je raadt het al, wij hebben hem niet gezien 😉
Verder land inwaarts op noordoever van het 28 km lange Loch Sheil (19.6 km2 groot) ligt het dorpje Glenfinnan met z’n 20 meter hoge monument voor Bonnie Prince Charlie die hier de 2e Jacobiteinse opstand begon. Er was echter weinig bijzonders aan en om dichterbij te kijken moest er weer eens entree betaald worden dus zijn we verder gegaan. Glenfinnan zelf is wereldberoemd om zijn Viaduct, de befaamde treinbrug uit de Harry Potter films en onderdeel van het stoomtreintraject van the Jacobite steam train van Fort William naar Mallaig. De brug uit 1901 is schitterend gelegen tussen de groene heuvels.
We zijn de weg verder gevolgd richting Fort William en vervolgens A82 in noord oostelijke richting naar Spean Bridge waar het Commando Memorial monument in Lochaber met als achtergrond de bergen Ben Nevis en Aonach Mòr staat. De Ben Nevis is met 1345 meter de hoogste berg van Groot Brittanie.
Vervolgens zijn we teruggereden naar Fort William. For William is met zo’n 10500 inwoner op Inverness na de grootste stad van de highlands en een waar toeristen oord voor wandelaars en klimmers. Via de A82 zijn we vervolgens verder gereden naar het zuid westen langs, Loch Eil voor een ommetje Loch Leven. Loch Leven ligt bijzonder mooi tussen de groene heuvels. Na het rondje Loch Leven zijn we terug gereden naar ons B&B in Corpach. Onze overnachting was in het Neuk Guest House
Overnachting: Neuk Guest House in Corpach
Diner:
Km’s: 269 km
Weer: zon/bewolkt, 13 graden
- Published in Schotland
Dag 6: Aberdeen – Aviemore
De route ging vandaag richting westen naar Nationaal Park Cairngorms in de Highlands. De kern van het gebied wordt gevormd door een massief met daarin de hogere toppen van de hooglanden, er is een aantal pasovergangen. Het gebied ontleent zijn naam aan de berg Cairn Gorm (dat Blauwe of Groene Berg betekent). Met 1309 met is de Ben Macdui de hoogste berg van de Cairngorms. Grote delen van het gebied liggen boven de boomgrens.
Ook dit was wederom een mooie route met onderweg stops bij Schotlands meest geavanceerde Z-Plan kasteel: Castle Fraser, de ruines van het 13 eeuwse Kildrummy Castle en de ruines van het in een schitterend heuvellandschap gelegen Glenbuchat Castle. Na de bagage te hebben achtergelaten bij ons B&B in Aviemore zijn we naar de berg Cairn Gorm gereden (1245 meter hoog), helaas waren we laat en was het mistig zodat een rit met de kabel verder omhoog geen zin had. Het uitzicht was wel mooi. Op de terugweg hebben we nog even gerelaxed bij Loch Morlich.
Overnachting: Carn Mhor in Aviemore
Diner:
Km’s: 225 km
Weer: bewolkt/zon, 20 graden
- Published in Schotland
Dag 2: The Scottish Borders
Deze dag bezochten we naar The Borders region in zuid Schotland. Na een heerlijk ontbijt (voor mij toast en gebakken ei, voor Martijn ei, toast, worst, spek) kon de eerste echte dag beginnen. De eerste stop op onze trip was de Roselyn Chappel in Roslin. Helaas werd er een overkapping gerealiseerd om de kapel te beschermen, waardoor het hele gebouw in de steigers stond. Roselyn Chappel werd vroeger slechts door een handvol mensen bezocht maar na het boek en film van de Da Vinci Code waar the chappel in voorkwam schoten de bezoekersaantallen dan ook omhoog. Na een mooie tocht door the borders kwamen we aan bij het Traquiar House, het oudste nog bewoonde ‘kasteel’ in Schotland. We hebben hier vol goede moed het kasteel bekeken. Het kon ons beiden echter weinig boeien.
De volgende stop was Melrose Abbey, de ruines van een abdij in Melrose. Ook hier zouden we weer entree moeten betalen (voor de 3e keer die dag). We vonden dit echter niet de moeite waard en hebben dus alleen de buitenzijde bekeken vanaf een afstand. We zijn door een zeer mooie omgeving doorgereden naar het erg mooie Leaderfoot Viaduct en vervolgens naar Scotts View. Daarna ging de reis naar Jedburgh Abbey en Kelso Abbey. Ook hier hebben we even snel rondgekeken. Daarna zijn we doorgereden naar St. Abbs met z’n erg gave kliffen aan de oost kust van Schotland. Onderweg kwamen we het bord Welcome in Scotland tegen, hmm waren we in Engeland dan?
St. Abbs was mooi maar het was erg regenachtig zodat we niet langer zijn gebleven. Wel een plekje om bij een eventuele volgende trip uitgebreider te bezoeken.
We zijn vervolgens weer naar ons B&B gereden en hebben weer lekker gegeten en een biertje gedronken in de pub. Overnachting in Joppa Turrets Guest House
Overnachting: Joppa Turrets Guest House (bestaat niet meer)
Diner: pub in leith
Km’s: 275 km
Weer: zon/regen, 20 graden
- Published in Schotland
Dag 22: Mariposa – San Francisco
Vandaag de korte trip naar San Francisco. Hoe dichter we bij San Francisco centrum kwamen de hectischer het werd. Ons aller Google maps bracht ons echter nog tamelijk eenvoudig via de vele eenrichtingswegen naar ons hotel net buiten het centrum. Helaas konden we nog niet inchecken. Parkeren was echter geen probleem. We hadden eerder die week al gehoord dat SF geen stad was om relaxed auto te rijden vanwege de hectiek, weinige parkeerplaatsen, eenrichtingswegen en de heuvels.
San Francico is opricht door spaanse kolonisten in 1776, ligt in Noord Californie en telt zo’n 805000 inwoners en heeft een hele relaxte, europees achtige vibe .
Daarom hebben we de middag een echte toeristische sightseeing tour gedaan per bus. We waren net op tijd om mee te kunnen en werden netjes bij het hotel opgepikt, vanaf Fishermans Wharf zijn we vervolgens de hele stad door gecruised en hebben we alle mooie plekken gezien (Fisherman’s Wharf, Victorian Homes, Palace of Fine Arts, North Beach, Twin Peaks, Golden Gate Bridge en nog veel meer).
’s Avonds hebben we gegeten in het beroemde restaurant St John’s waar al vele beroemdheden een vorkje hebben geprikt. Gaaf restaurant en lekker eten.
Overnachting: Holiday Inn Civic Center in San Francisco
Diner: St. John’s
Km’s: 268 km’s
Weer:
- Published in Zuidwest USA
Dag 21: Mammoth Lakes – Yosemite NP – Mariposa
Vandaag staat het laatste National Park op het programma, namelijk Yosemite NP. Het eerste gedeelte van de trip (395 noordelijk) hadden we gister ook gereden. vervolgens via de Tioga Pass Road (120) richting westen, deze route is echt schitterend en gaat dwars door Yosemite NP.
Yosemite National Park ligt in het oosten van Californie op de westelijke flanken van de centrale Sierra Nevada. Het park is 30027 km2 groot. Het is opgericht in 1890 en hiermee één van de oudste national parks van de USA. Jaarlijkse wordt het park bezocht door meer dan 4 miljoen toeristen. <<Kaart>>
Na enkele stops bij onder andere de Tuocumne River, Lembert Dome, Tenaya Lake en Olmsted Point ging de trip naar Yosemite Village van waaruit we lopend en met de bus de Village, Lower Falls (stonden droog) en El Captain hebben bekeken. Echter was men ook hier hard met de wegen aan het werk waardoor we niet alle mooie plekken konden bereiken. Helaas was het al laat zodat we de geplande hike naar Glacier Point niet konden doen. Achteraf gezien bleek dit zo’n beetje de enige keer dat mijn planning te krap is geweest en we 1 of 2 dagen extra voor dit gebied uit hadden moeten trekken.
We wilden we de Grizzly Giant (reuze boom) in Mariposa Grove nog graag bekijken. De Mariposa Grove is een bos van zeldzame mammoetbomen of reuzensequoia’s, in het uiterste zuiden van Yosemite National Park, in de Amerikaanse staat Californië. Het is de grootste verzameling reuzensequoia’s in het park. Twee van de bomen in de Mariposa Grove, de Washington Tree en de Grizzly Giant, behoren tot de 30 grootste reuzensequoia’s ter wereld. 1900-2400 jaar oud en 64 meter hoog heeft een doorsnede van 7,8 meter en een omtrek van bijna 30 meter.Er zijn echter nog 24 grotere bomen dan de Grizzly Giant. <<Lijst met grootste mamoetbomen >>
Het begon al donker te worden dus was het haasten geblazen. De hike naar de boom was ook nog eens langer dan verwacht en met een pijnlijke knie konden we het net halen voor het donker werd. Damn wat deze boom een een indrukwekkend gezicht.
Vervolgens was het in het donker door het heuvelachtige landschap naar Mariposa Navigeren. Gelukkig was het hotel makkelijk te vinden.
Overnachting: Best Western Yosemite in Mariposa
Diner:
Km’s: 304 km’s
Weer: droog, zon
- Published in Zuidwest USA
Dag 20: Furnace Creek – Death Valley NP – Mono Lake – Bodie – Mammoth Lakes
Voor vandaag stond er weer een lange trip op het programma. Via de 178 ging het richting noorden waar we de zandduinen bij Stove Wells nog even hebben beklommen. De noordelijke uitgang van Death Valley was een behoorlijke klim, maar onze moderne auto had er geen moeite mee en de airco kon (gelukkig) aanblijven. Via de 190 ging het richting westen en vervolgens via de 136 en 395 naar het noorden naar onze overnachting plaats Mammoth Lakes. Een mooie afwisselende route. In Mammoth Lakes was het even zoeken naar ons hotel, dit bleek een wintersport hotel te zijn op een schitterende locatie. Na te hebben ingecheckt zijn we via de 395 verder doorgereden richting noorden naar Mono Lake.
Langs dit 183 km2 grote zoutmeer (2 x zo zout als de zee) staan schitterende creaties van grillig gevormde zoutrotsen, erg gaaf om te zien en een walhalla voor fotografen. Alleen de zwermen kleine vliegjes waren om gek van te worden.
Onze trip ging verder noordwaarts naar Ghost town Bodie. Bodie ontstond als een mijnkamp in 1859. Rond 1876 werd er veel goud gevonden wat leid tot ene enorme groei van het stadje tot 5000-7000 inwoners en en zo’n 2000 gebouwen in 1880. Daarna trad het verval in. In 1963 werd het een State Historic Park. Dit oude mijnwerkersdorp is tof om te bezoeken. Er wonen zelfs weer mensen nu die de boel opknappen en onderhouden.
Hierna terug naar Mammoth Lakes naar ons hotel voor een (na lang wachten) maaltijd.
Overnachting: Rodaway Inn hotel in Mammoth Lakes
Diner: Rodaway Inn hotel in Mammoth Lakes
Km’s: 562 km’s
Weer:
- Published in Zuidwest USA
Dag 19: Las Vegas – Red Rock Canyon – Death Valley NP – Furnace Creek
Vandaag de trip naar Death Valley National Park. Voordat we naar Death Valley reden hebben we eerst Red Rock Canyon scenic drive gereden, via de 159 richting westen. Vervolgens de 160 en 178. De route is behoorlijk saai en eenzaam. Na een laatste benzinestop (je betaald hier de hoofdprijs voor een gallon) vlak voor Death Valley reden we via de Jubilee Pass Death Valley binnen.
Death Valley is 7800 km2 groot en ligt in het noordelijke gedeelte van de Mojave woestijn in het oosten van Californie. Met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden lijkt het mee te vallen maar de temperatuur kan op sommige dagen oplopen tot boven de 40 graden en daarmee is Death Valley één van de warmste plekken op aarde. In 1913 is er zelfs al eens een temperatuur van 57 graden boven gemeten. Een absoluut record.
Via de Badwater Road (78) gaat de weg nu richting noorden. Badwater is het eerste punt. Deze desolate plek is met -86 meter het laagste punt in de USA en het op één na laagste punt op het westelijk halfrond. Het is één grote (zout) vlakte met nog een klein beetje water.
De volgende stop was Devils Golfcourse, een zoutpan met grillig gevormde zoutrotsjes. Zo grillig dat alleen de duivel hier zou kunnen golfen. Daarna hebben we de Artist Drive gereden langs Artist Palet. Rotsen in allerlei kleuren, erg mooi. Zabreskies Point is het volgende schitterende punt. Na Dantes View en 20 Mule Canyon zijn we naar ons overnachtingadres, Furnace Creek Ranch gereden. Na een frisse duik in het zwembad, een lekkere maaltijd en enkele biertjes in de kroeg zat ook deze dag er weer op.
Overnachting: Furnace Creek hotel opgegaan in het luxuese The Oasis
Diner:
Km’s: 349 km’s
Weer:
- Published in Zuidwest USA
- 1
- 2