Hiking: Loopgravenroute Stokkum
Afgelopen zaterdag zijn Enith en ik sinds lange tijd weer eens wezen wandelen. In het Hooge Heide (Bergherbos) gebied nabij Stokkum hebben we de Loopgravenroute van natuurmonumenten gelopen. De route door het heuvelachtige gebied was prachtig en erg afwisselend. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt is de Uitkijktoren Montferland (het doel van onze wandeling). Met bijna 27 meter hoog en 108,5 meter boven nap heb je bij helder weer zicht op Kleve, Emmerich, Doetinchem, Zutphen en zelf Nijmegen.
Verder op de route kom je bij gerestaureerde loopgraven uit WO I, nooit geweten dat de duitsers zelf hier een verdedigingslinie hadden en interessant om eens te zien.
Al met al een leuke afwisselende wandeling van 5,2 km die door de vele heuveltjes af en toe enigszins pittig kan zijn.
Loopgravenroute – Stokkum 
Hooge Heide – Stokkum 
Uitkijktoren Montferland 
Uitkijktoren Montferland 
Loopgraven – Stokkum Bergherbos – Hooge Heide – Hulzenberg – Stokkum 
Bergherbos – Hulzenberg – Stokkum
Parkeren kan op een parkeerplaatsje aan de Eltenseweg (volg de borden).
Nadien hebben we een lekker bakkie gedronken bij het gezellige Uitspanning ’t Peeske.
- Published in Hiking
Tulips – droning
The tulip is the Dutch national flower. Every spring fields of colorful flowers can be seen all over the country.
Roadtrip IJsland: voorbereiding
De bestemming voor vakantie 2013 was redelijk snel bepaald. Zowel reisgenoot Martijn en ik zijn liefhebber van ruige natuur en waar anders dan in IJsland is dit voorhanden.
Na veel te hebben gelezen en verhalen + de do’s and dont’s van vrienden en reisbureau IJslandspecialist.nl te hebben aangehoord hebben we een schitterende route gepland en deze uiteindelijk geboekt bij IJslandspecialist.nl
Note: De ‘dagboek’ aantekeningen van dag 1 t/m 5 zijn onvindbaar. Op basis van foto’s, de geplande route en herinneringen zal ik proberen toch een zo compleet mogelijk verhaal te plaatsen.
- Published in IJsland
Roadtrip IJsland – dag 1: Baak – Vogar
Na een korte vlucht kwamen we aan op Keflavik International Airport. Lopend naar de autoverhuur maatschappij waar we onze gereserveerde auto op konden halen bleek het vrij mistig en regende het. Hopelijk was dit geen voorbode voor de rest van de reis.
Zoals we inmiddels gewend zijn duurt het papierwerk bij de autoverhuur weer onnodig lang, maar goed het zij zo. Na ontvangst van de autosleutels kon onze roadtrip eindelijk beginnen.
Ik had een mooie rondrit gepland om via een toeristische route over het Reykjanes schiereiland naar ons hotel te rijden. De mist was echter zo heftig dat het zicht hooguit 50 meter was en we behalve een mooi kerkje in Hafnir echt niets gezien hebben.
Onze overnachting was in het plaatstje Vogar in het gelijknamige Hotel Vogar. Het hotel stelde niet veel voor maar een goed bed en sanitaire voorzieningen is al genoeg voor ons.
’s Avond hebben we gegeten bij Gamla Posthusid (nr.1 van 1 bij Tripadvisor) tegenover ons hotel. Martijn bestelde daar de walvis die gewoon op het menu stond en die ik uit principe niet eet! De forel was echter ook overheerlijk.
Overnachting: Hotel Vogar
Diner: Gamla Posthusid
Gereden km’s: +/- 100 km
Weer: Mist en regen
- Published in IJsland
Roadtrip IJsland – dag 2: Vogar – Geysir
De route van vandaag gaat van Vogar over de 41 richting hoofdstad Reykjavik om vervolgens via de 1 verder richting oosten de rijden. De weg met nummer 1 (Þjóðvegur 1) is trouwens de ringweg (Hringvegur) rond heel het eiland en is zo’n 1339 kilometer lang. De eerste stop was bij een onofficiele gedenkplaats voor verkeersslachtoffers. Ze worden herdacht met witte kruizen tegen een achtergrond van het ruige ijslandse landschap, dit gaf een nogal surrieel beeld.
Een stukje verder in noordoostelijke richting ligt de vulkaan Kerið. Het is een zogenaamde explosiekrater en is 170 bij 270 meter en 55 meter diep. De prachtige krater is gevuld met groen water en is zo’n 3000 jaar geleden ontstaan. Verder oostwaards bij het plaatstje Skálholt staat de erg mooie Skálholt Cathedral. Een stukje verder ligt de Hjálparfoss waterval (hulpwaterval). Een dubbele maar vrij lage waterval. Helaas was het erg bewolkt en konden we geen mooie platen schieten.
De bedoeling was om de prachtige Haifoss waterval te bezoeken. De weg erna toe was echter te slecht om met onze 2wd auto te rijden en hiken in de regen zagen we ook niet echt zitten. We zijn dan ook door gereden naar de populaire Gullfoss waterval. Na een broodje en een warme choco in het bezoekerscentrum hebben we in de regen en waternevel van de Gulfossbekeken. Om niet door en door nat en koud te worden deden we dit vanaf het uitzichtpunt op een afstandje. Gullfoss betekent Gouden Waterval en ligt in de 40 kilometer lange Hvítá (witte rivier). Het water valt in twee trappen zo’n 32 meter naar beneden. De waterval is onderdeel van de populaire “Golden Circle” (toeristische dagtrip vanuit Reyjavik met Gullfoss, Geysir en Þingvellir)
Daarna zijn we door gereden naar hotel Geysir tegenover de wereldberoemde Stokkur geiser. Geysir is afgeleid van het IJslandse werkwoord að gjósa, dat zoiets als spuiten of (op)borrelen betekent (bron: wikipedia). Bij de Stokkur was het erg druk. Dit was ook de reden dat we het hotel bij de geiser hebben geboekt. Om namelijk de volgende ochtend bijna als eerste en zonder drommen toeristen de Stokkur te aanschouwen. Wat een geniale zet bleek dit te zijn.
’s Avonds hebben we in hotel gegeten.
Overnachting: Hotel Geysir
Diner: Hotel Geysir
Gereden km’s: +/- 275 km
Weer: regenbuien, bewolking maar ook zon
- Published in IJsland
Dag 14: Sightseeing Trossachs
Vanuit Callander zijn hebben we deze dag de omgeving verkend. The Falls of Leny was onze eerste stop op de route die ons in eerste instantie via de A84 richting noordwesten leidde. De oevers bij de waterval waren echter zo dicht begroeid dat er weinig te zien viel. Via Loch Lubnaig zijn we verder noordwaarts gereden naar The Falls of Dochart. Deze waterval of beter gezegd stroomversnelling is mooi gelegen nabij het dorp Killin en was zeker een fotomomentje waard. Via de A827 die langs de noordzijde van Loch Tay loopt, zijn we naar Kenmore gereden voor enkel foto’s van Loch Tay. Vervolgens via de B846 naar Loch Rannoch en daarna oostwaarts naar Loch Tummel waar je bij Queens View een erg tof uitzicht hebt over Loch Tummel. Hier hebben geluncht tussen de behoorlijk tamme vogels. Via de fishtraps bij Pitlochry zijn we terug gereden naar Callander waar we hebben gegeten bij het plaatselijke Italiaanse restaurant.Overnachting in het Linley Guest House
Overnachting: Linley Guest House in Callander
Diner: Italiaan in Callander
Km’s: 275 km
Weer: droog, 15 gaden
- Published in Schotland
Dag 13: Oban – Callander
De trip van deze dag bracht ons naar het Nationaal park Loch Lomond en de Trossachs (1865 km2). Loch Lomond is met 71 km2 het grootste meer van Schotland en een belangrijke toeristische trekpleister voor het nabij gelegen Glasgow. Tussen Loch Lomond in het westen en Stirling in het oosten ligt de Trossachs. De oorspronkelijke glen (vallei) van zo’n 165 km2 ligt tussen de bergen/heuvels Ben A’an (461 m) in het noorden en Ben Venue (729 m) in het zuiden, Loch Katrine in het westen en Loch Achray in het oosten. Heden ten dage wordt de gehele regio dat ook de Highlands in het klein wordt genoemd tot de Trossachs gerekend.
Vanuit Oban zijn we via de A85 zijn we oostwaarts gereden tot net na Loch Awe (39 km2) met op de noordoever de ruine van het 15e eeuwse Kilchurn Castle. Vervolgens zijn via de oostelijke oever van Loch Awe(A819) naar het zuiden tot aan Loch Fyne, het 65 kilometer lange zeeloch en Inveraray Castle (1743) gereden om vervolgens de A83 richting oosten te nemen. De A83 is een prachtige scenic drive door Glen Croe langs Loch Goil die loopt tot aan Loch Lomond.
Via de westoever van Loch Lomond zijn richting zuiden gereden over de A82 en vervolgens via de A811 richting noordwesten. We wilden Loch Lomond bekijken vanaf Conic Hill bij Balmaha ten oosten van Loch Lomond maar we hadden het niet goed voorbereid en konden het dan ook niet vinden. In Milarrochy hebben we Loch Lomond nog even bekeken.
Door Queen Elizabeth Forest Park reden we vervolgens naar Loch Katrine waar we in Stronachlachar bij het The Pier Cafe een bakje pleur hebben gedronken. Loch Katrine is de belangrijkste waterbron voor Glasgow en eveneens een toeristische trekpleister. Er vaart zelfs een stoomboot.
Via Loch Chon, Loch Ard en Alberfoyle Soccerclub zijn we naar het zeer toeristische Callander gereden. Hier zijn we 2 nachten verbleven.
Overnachting: Linley Guest House in Callander
Diner: restaurant aan Main Street Callander
Km’s: 249 km
Weer: regen, 16 gaden
- Published in Schotland
Dag 12: Fort William – Oban
Na eerst even bij Loch Eil te hebben bekeken in Carpoch, het plaatsje naast Fort William waar we verbleven, zijn we naar het prachtige Glen Coe en Glen Etive gereden via de A82. Van Loch Linhe volgt de route de zuid oever van Loch Leven om vanaf het dorpje Glen Coe de vallei landinwaarts te volgen. Dit gedeelte van de A82 wordt geprezen om zijn pracht en ik kan het alleen maar beamen. De Glen Coe is een grote vulkaanvallei. De 12,5 km lange vallei is in de ijstijd door een gletsjer uitgesleten, en heeft een brede U-vorm. De vallei is genoemd naar de erdoorheen stromende rivier de Coe. Samen met Ben Nevis onderdeel van het Ben Nevis and Glen Coe National Scenic Area (903 km2).
Buachaille Etive Mòr ligt op de noordpunt van Glen Etive of wordt ook wel The Buachaille genoemd. De berg is 1021 meter hoog en met zijn pyramide vorm één Schotlands bekendste bergen. Tussen Buachaille Etive Mòr en Kingshouse Hotel volgt een klein één richtings weggetje de stroom van River Etive zuidwaards tot aan Loch Etive. De omgeving was erg mooi en dat zo goed als zonder andere toeristen. Na deze onverwachte sidetrip zijn via de dezelfde weg teruggereden naar de A82.
Vervolgens ging het via deze A82 terug naar het westen tot aan Loch Linnhe met een tussenstop bij het Three Sisters viewpoint. De Gearr Aonach (Short Ridge), Aonach Dubh (Black Ridge) en Beinn Fhada (Long Hill) zijn drie beroemde toppen die de drie gezusters vormen en onderdeel zijn van de bergketen Bidean nam Bian (1150 m). Helaas hadden we de zon pal tegen waardoor de 3 bergtoppen niet goed vast te leggen waren. Langs de oever/kust van Loch Linnhe vervolgden we onze trip naar het zuiden.
De volgende stop deze dag was het eiland Seil. Seil ligt zo’n 13 kilometer van Oban en is één van de Slate eilanden van de Binnen Hebriden in de Firth of Lorn is 1329 hectare groot en heeft zo’n 550 inwoners. Het eiland is via de mooie Atlantic Bridge verbonden met het vaste land. Op Seil hebben we Easedale bezocht en na daar te hebben rondgekeken hebben we nog enkele potjes midgetgolf gespeeld. Vervolgens zijn we terug gereden naar Oban waar we McGaigs Tower, een schotse variant op het colosseum hebben bezocht. Het was lastig te vinden ivm slechte aanwijzingen en de vele eenrichtingswegen. Het bouwwerk bleek ook niet echt de moeite waard en een bezopen schotse puber met nog anderhalve tand maakte het er ook niet gezelliger op. Later deze dag hebben we nog even in het centrum van Oban rondgekeken en gegeten bij het Candolion Hotel.
Overnachting: Kathmore Guest House
Diner: The Oban Caledonian
Km’s: 222 km
Weer: bewolkt, 12 gaden
- Published in Schotland
Dag 11: Isle of Skye – Fort William
Deze dag verlaten we het mooie Isle of Skye via de veerboot vanuit Armadale, we hadden niet gereserveerd dus moesten we daar onder het genot van een koffie en broodje een uurtje wachten. De overtocht naar Mallaig zelf duurt niet lang en iets meer dan een half uur later zetten we voet op vaste wal, voor zover dat kan op een eiland!
De weg van Mallaig richting Fort William (A830) wordt ook wel Road to the Isles genoemd en deze Scenic Drive is erg mooi om te rijden. Van zandstranden tot heuvels en van bossen tot heide. De uitzichten op de eilanden Rum, Eigg, Muck, Canna en Sky zijn prachtig.
De eerste stop de Scenic Drive stop op de route was Camusdarach Beach (de witte stranden bij Morar) waar we even hebben rondgelopen en wat foto’s hebben geschoten. Volgens de lengende zou er een 12 meter lang monster leven (wat hebben de Schotten toch met monsters). Je raadt het al, wij hebben hem niet gezien 😉
Verder land inwaarts op noordoever van het 28 km lange Loch Sheil (19.6 km2 groot) ligt het dorpje Glenfinnan met z’n 20 meter hoge monument voor Bonnie Prince Charlie die hier de 2e Jacobiteinse opstand begon. Er was echter weinig bijzonders aan en om dichterbij te kijken moest er weer eens entree betaald worden dus zijn we verder gegaan. Glenfinnan zelf is wereldberoemd om zijn Viaduct, de befaamde treinbrug uit de Harry Potter films en onderdeel van het stoomtreintraject van the Jacobite steam train van Fort William naar Mallaig. De brug uit 1901 is schitterend gelegen tussen de groene heuvels.
We zijn de weg verder gevolgd richting Fort William en vervolgens A82 in noord oostelijke richting naar Spean Bridge waar het Commando Memorial monument in Lochaber met als achtergrond de bergen Ben Nevis en Aonach Mòr staat. De Ben Nevis is met 1345 meter de hoogste berg van Groot Brittanie.
Vervolgens zijn we teruggereden naar Fort William. For William is met zo’n 10500 inwoner op Inverness na de grootste stad van de highlands en een waar toeristen oord voor wandelaars en klimmers. Via de A82 zijn we vervolgens verder gereden naar het zuid westen langs, Loch Eil voor een ommetje Loch Leven. Loch Leven ligt bijzonder mooi tussen de groene heuvels. Na het rondje Loch Leven zijn we terug gereden naar ons B&B in Corpach. Onze overnachting was in het Neuk Guest House
Overnachting: Neuk Guest House in Corpach
Diner:
Km’s: 269 km
Weer: zon/bewolkt, 13 graden
- Published in Schotland
Dag 10: Sightseeing Isle of Skye
Nadat de eigenaar een prima ontbijtje voor ons had bereid waren we klaar voor een rondje Isle of Sky gedaan. Typisch was dat de B&B eigenaar ons ‘Lads’ bleef noemen, dit voelde toch een beetje als uitgescholden worden.
Isle of Sky is een eiland dat hoort bij de Binnen-Hebriden. Het is zo’n 1656 km2 groot en een mild zeeklimaat met temperaturen tussen 2,2 en 15,7 graden. Wel valt er zo’n 1500 tot 2000 mm regen per jaar. Het gebied is schitterend en eigenlijk had ik hier wel een paar dagen langer willen blijven.
We zijn eerst naar het westen gereden en via Galtrigill kwamen we bij het meest westelijk punt van Isle of Sky: Neist Point. De gelijknamige vuurtoren (hotel) is schitterend gelegen en via een behoorlijke klim bereikbaar. Door richting zuid-oosten, via Struan en Loch Slapin vervolgens naar Elgol. Onderweg viel er nog een koe vanuit een heuvel met struiken voor onze auto, maar gelukkig kon Martijn deze netjes ontwijken. Vanuit Elgol heb je een mooi uitzicht op de Black Cuillin bergen mits het niet mistig en bewolkt is. Helaas hadden wij hier last van dus er viel weinig te zien. In het cafe hebben we ff wat gedronken en gegeten om vervolgens via de eenrichtingsweg weer terug te rijden naar de bewoonde wereld.
Via de A87 en A8555 ging het vervolgens naar het noordelijke gedeelte van het eiland. Het noordelijke gedeelte is heel erg mooi. The Stor is een rotsachtige heuvel ontstaan door een aardverschuiving. Het bestaat uit een aantal rotspilaren met allerlei vreemde vormen waarvan de Old Man of Storr de bekendste is. Je kunt er naar toe hiken (roundtrip: 3,8km), vanwege tijdgebrek hebben wij dit niet gedaan.
Iets verder noordelijk ligt Kilt Rock, een aantal basalt kliffen in vorm van een Kilt. De kliffen zijn tot 35 meter hoog en fotogeniek. Van één de kliffen stort Mealt Falls zich in zee.
Ook de Quiraing is ontstaan uit een aardverschuiving en is zo’n 543 meter hoog en bestaat uit glooiende heuvels/bergen. Het mooie landschap is populair bij wandelaars.
De laatst stop was Duntulm Castle, een ruïne van een 15e eeuws kasteel op het schiereiland Trotternish en kijkt uit op Duntulm Bay. Een wereldse plek en vroeger van strategisch belang. Vanuit Duntulm zijn we terug gereden naar ons B&B.
’s avonds hebben we wederom gegeten bij Marmalade in Portree (getipt op internet en door B&B eigenaar).
Overnachting: Cruinn Bheinn in Eyre
Diner: Marmalade hotel in Portree
Km’s: 351 km
Weer: regen/bewolkt/droog, 11 graden
- Published in Schotland