Buiten was het grijs maar gelukkig wel droog, we ontbeten bij een bakkertje voor we begonnen aan de lange trip naar Dubrovnik via Mostar in Bosnië en Herzegovina. Via de kustroute (8) ging de reis zuidwaarts.
Bij de Bosnische grens bleek dat we geen groene kaart bij ons hadden. Gelukkig kon deze ter plekke aangeschaft worden en konden we onze reis weer snel vervolgen.
Kravice watervallen
De eerste geplande stop was bij de Kravice watervallen waar we bij het parkeren kennismaakten met de Bosnische manier van betalen: “Ohhh, doe maar wat!” Mij is overigens niet geheel duidelijk of de naam van de watervallen nu Kravice, Kravica of Kravici is. Prachtig zijn ze wel en zeker de moeite van het bezoeken waard. De waterval is een zogenaamde grote kalktuf aan de rivier de Trebižat in het karstlandschap. Het water stort zich zo’n 25 meter omlaag en het is mogelijk om er te zwemmen. Wij hebben het echter gelaten bij een drankje op het terras van het ‘cafe’ vanwaar je prachtig uitkijkt op de watervallen.
Mostar
Na dit uitstapje was het nog zo’n 40 kilometer naar Mostar. Het lokale parkeerbeleid bleek ook hier dubieus, allerlei nogal duister uitziende mannetjes wezen je de weg door straatjes en steegjes. Na de plaatselijke parkeermaffia € 7,- te hebben betaald waren we dan eindelijk de auto kwijt al was dit hopelijk niet voor altijd 😉
Mostar stamt uit de 13e eeuw en bloeide op door de strategische ligging voor handelaars die van de Adriatische zee naar de Balkan reisden. De stad dankt zijn naam aan de wachters (mostari) die vanuit torens de toen nog houten brug over de rivier Neretva bewaakten.
Ons hoofddoel was deze wereldberoemde Stari Most (Oude brug) brug, die door de eeuwen heen belangrijke rol speelde. In de Bosnische oorlog van de jaren 90 werd er zwaar gevochten in de stad en werd de brug verwoest. Maar na de oorlog is deze herbouwd en staat het samen met de historische stad op de Unesco Werelderfgoed lijst.
We vonden de historische binnenstad niet heel bijzonder, de Stari Most zelf was prachtig en de er van af springende plaatselijke patsers maakten het plaatje compleet. Wel luguber dat je in vele delen van de stad de zwaar beschadigde gebouwen met granaat en kogel gaten ziet.
We vervolgden onze route met eindbestemming Dubrovnik. De kortste route op onze navigatie bracht ons echter op een wel hele smalle weg door het prachtige heuvellandschap van Bosnië en Herzegovina.
Aan één kant van de weg was er een diepe afgrond en aan de andere zijde een steile berghelling. Op zich geen probleem, ware het niet er ineens een kudde van zo’n koeien op de weg liep enkele kilometers voor de grens. De arme diertjes konden geen kant op en leven voor de auto lopen. We grapten al dat we de beesten waarschijnlijk tot in Kroatië zouden brengen en de douaniers wel heel gek zouden opkijken wanneer ze ineens 20 koeien voorbij zouden zien komen. Maar gelukkig voor ons en de koetjes was er zo’n 2 kilometer verder en vlak voor de grens een kleine inham in de bergwand waar de koeien heen konden. Pak van ons hart want het begon al te schemeren.
Het oversteken van de grens ging zonder problemen en we konden vol gas naar Dubrovnik. Onderweg zijn we nog wel even gestopt om een prachtige zonsondergang in een baai te fotograferen.
Dubrovnik
Na een lange maar mooie dag kwamen we aan bij Turtle apartments ons waar we konden parkeren in een gereserveerde garage. Helaas was het super krap en ongelukkig genoeg beschadigde de auto flink. Enorm balen maar niets aan te doen dus snel vergeten en de verzekering zou het wel oplossen.
Ons appartement was echt schitterend en perfect gelegen net buiten de oude stad. Ook de beheerder was super vriendelijk en behulpzaam.
’s Avonds zijn we uiteraard de stad in geweest om een hapje te eten bij Mex Cantina Bona Fida en later die avond hebben we nog wat avond foto’s geschoten.
Daarna hebben we moe maar voldaan ons mandje opgezocht.
Facts
Overnachting: Turtle apartments
Diner: Mex Cantina Bona Fida
Weer: Droog en grijs, zon, 16 gaden
Kilometers: 372 km
