Na eerst even bij Loch Eil te hebben bekeken in Carpoch, het plaatsje naast Fort William waar we verbleven, zijn we naar het prachtige Glen Coe en Glen Etive gereden via de A82. Van Loch Linhe volgt de route de zuid oever van Loch Leven om vanaf het dorpje Glen Coe de vallei landinwaarts te volgen. Dit gedeelte van de A82 wordt geprezen om zijn pracht en ik kan het alleen maar beamen. De Glen Coe is een grote vulkaanvallei. De 12,5 km lange vallei is in de ijstijd door een gletsjer uitgesleten, en heeft een brede U-vorm. De vallei is genoemd naar de erdoorheen stromende rivier de Coe. Samen met Ben Nevis onderdeel van het Ben Nevis and Glen Coe National Scenic Area (903 km2).
Buachaille Etive Mòr ligt op de noordpunt van Glen Etive of wordt ook wel The Buachaille genoemd. De berg is 1021 meter hoog en met zijn pyramide vorm één Schotlands bekendste bergen. Tussen Buachaille Etive Mòr en Kingshouse Hotel volgt een klein één richtings weggetje de stroom van River Etive zuidwaards tot aan Loch Etive. De omgeving was erg mooi en dat zo goed als zonder andere toeristen. Na deze onverwachte sidetrip zijn via de dezelfde weg teruggereden naar de A82.
Vervolgens ging het via deze A82 terug naar het westen tot aan Loch Linnhe met een tussenstop bij het Three Sisters viewpoint. De Gearr Aonach (Short Ridge), Aonach Dubh (Black Ridge) en Beinn Fhada (Long Hill) zijn drie beroemde toppen die de drie gezusters vormen en onderdeel zijn van de bergketen Bidean nam Bian (1150 m). Helaas hadden we de zon pal tegen waardoor de 3 bergtoppen niet goed vast te leggen waren. Langs de oever/kust van Loch Linnhe vervolgden we onze trip naar het zuiden.
De volgende stop deze dag was het eiland Seil. Seil ligt zo’n 13 kilometer van Oban en is één van de Slate eilanden van de Binnen Hebriden in de Firth of Lorn is 1329 hectare groot en heeft zo’n 550 inwoners. Het eiland is via de mooie Atlantic Bridge verbonden met het vaste land. Op Seil hebben we Easedale bezocht en na daar te hebben rondgekeken hebben we nog enkele potjes midgetgolf gespeeld. Vervolgens zijn we terug gereden naar Oban waar we McGaigs Tower, een schotse variant op het colosseum hebben bezocht. Het was lastig te vinden ivm slechte aanwijzingen en de vele eenrichtingswegen. Het bouwwerk bleek ook niet echt de moeite waard en een bezopen schotse puber met nog anderhalve tand maakte het er ook niet gezelliger op. Later deze dag hebben we nog even in het centrum van Oban rondgekeken en gegeten bij het Candolion Hotel.
Overnachting: Kathmore Guest House
Diner: The Oban Caledonian
Km’s: 222 km
Weer: bewolkt, 12 gaden
