Nog voor het ontbijt zijn we de straat over gestoken om van het geweldige natuurfenomeen van Stokkur (vertaald: karnton) geiser te genieten. Je kunt er bijna de klok op gelijk zetten aangezien de geiser elke 4-8 minuten erupt en het 120 graden warme water 15 to 40 meter de lucht in spuit. Met slechts enkele andere toeristen was de beleving nog groter en konden we volop genieten van het schouwspel.

Waterfalls day
Na ons ontbijt zijn we vertrokken in zuidelijke richting voor wat na de tijd bleek: Waterfalls day. Terug op de ringweg (1) zijn we richting oosten gereden.
De eerste waterval van de trip van vandaag was de Urriðafoss (zalmwaterval) in de Þjórsá (stier) rivier. De route ging vervolgens naar het oosten. Rijdend over de IJslandse wegen door de wonderschone landschappen zijn er vele watervallen te bewonderen, klein/groot, hoog/laag, ver weg maar ook dicht bij.

Detour
Bij het plaatsje Hvolsvöllur hebben we 1 verlaten om via de 261 richting oosten te rijden met de bedoeling om via de 250 vervolgens richting Vik aan de zuidkust te rijden. Behalve de Þórðarfoss en de Gluggafoss (raamwaterval) ook wel Merkjárfoss genoemd viel deze detour een beetje tegen. Toen bleek dat de de weg overging in een slechte gravelweg zijn we omgekeerd. Ook de 250 richting Vik bleek een gravelweg waarop we besloten om terug te rijden naar Hvolsvöllur om vanuit daar weer via de ringweg verder oostwaards te rijden.
Eén van de hoogtepunten van vandaag is gelegen vlak aan de ringweg de Seljalandsfoss waterval. Het is één van de bekendste watervallen van IJsland en siert menig ansichtkaart. De waterval is prachtig gelegen en erg goed bereikbaar. Gelukkig was het niet superdruk. Het is mogelijk achter de 65 meter hoge waterval langs te lopen, wat we uiteraard gedaan hebben. Een prachtig gezicht echter wel nat en glibberig. We hebben nog een poging gedaan om naar de nabij gelegen en in een kloof verscholen Seljalandsfoss te hiken maar het regende erg hard en onverharde modderige en glibberige pad waar ik al bijna ten val kwam was te onbegaanbaar.

Vliegtuigwrak
Op het zwarte strand van Sólheimasandur ligt het gecrashte DC3 vliegtuig erg fotogeniek maar helaas niet met 2wd bereikbaar (2016: weg ernaar toe helemaal gesloten vanwege vadalisme). Helaas was het weer te slecht om de 4 km heen en 4 km terug al lopend af te leggen en ook kwam het qua planning niet meer uit. De locatie blijft dan ook nog op mijn bucketlist staan om al dan niet in combinatie met het noorderlicht te zien en fotograferen. (GPS coordinaten naar parkeerplaats: 63.4912391,-19.3632810 , GPS coordinaten naar et vliegtuigwrak: 63.459523,-19.364618)

Skógafoss
Verder oostwaards rijdend kom je in de regio van de Eyjafjallajökull vulkaan die in 2010 uitbarste en voor veel ellende in IJsland en voor het mondiale vliegverkeer zorgde.
In hetzelfde gebied ligt tweede hoogtepunt van vandaag: de Skógafoss waterval. Via deze 25 meter brede waterval stort de Skógá rivier zich 60 meter naar beneden. Zowel de Skógafoss als de Seljalandsfoss vallen vanaf een klif. Dit klif was de voormalige kustlijn van IJsland. Echter is IJsland na laatste ijstijd omhoog gerezen waardoor de huidige kustlijn maar liefst 5 km verder ligt. De 1 km naar het oosten gelegen en via een schapenpaadje bereikbare Kvernufoss hebben we overgeslagen maar mocht je tijd over hebben dan is deze waterval best de moeite van het bezoeken waard.
Dyrhólaey is de turfstenen berg van 340 meter hoog en klif nabij Vik en is zo’n 120 meter hoog. Je hebt hier (normaal gesproken) een mooi uitzicht op de Reynisdrangar kliffen in zee. Helaas was het weer/zicht niet al te best. Next stop was het gitzwarte strand van Vik met ook vanaf hier uitzicht de zwarte 66 meter hoge basaltzuilen (restanten van vulkanen) van Reynisdrangar. Het witte houten kerkje van Vik is prachtig gelegen.
Een stukje verder ligt de berg Hjörleifshöfði, erg vreemd maar wel mooi.
Verder oostwaards rijdend kom je nu door mooie met mos begroeide lava velden. Op parkeerplaatsen vindt je tot opgestapelde lava figuren. Uiteaard hebben we er zelf ook één gebouwd.
Hotel Hunkubakkar in Kirkjubaejarklaustur lag een kleine eindje verder. Qua weer ging het redelijk, veel zon maar helaas af en toe een bui
Hotel: Kirkjubæjarklaustur – Hunkubakkar – double room with private facilities and breakfast
Diner:
Gereden km’s:
Weer: vooral zon, af en toe een bui

Westelijk van Kirkjubæjarklaustur ligt de Fjaðrárgljúfur Canyon een kloof waar de Fjaðrá rivier door stroomt. Deze ongeveer 2 kilometer lange kloof is zo’n 100 meter hoog en een kort bezoek is de moeite waard.
Oostelijk van Kirkjubæjarklaustur vindt je de Kirkjugólf (Kerkvloer) een natuurlijk geologisch fenomeen van basalt. Midden in het weiland staat een verzameling van basaltzuilen waarvan alleen de bovenzijde in een plat vlak net boven het maaiveld uitsteekt, waarbij het lijkt alsof er in vroeger tijden een vloer is gelegd. Hoewel het niet uit overleveringen bekend was, heeft men gedurende lange tijd gedacht dat er ter plaatse ooit een kerk of iets dergelijks had gestaan. In de omgeving Kirkjubæjarklaustur van vindt je ook de Systrafoss waterval (waterval van de zusters). Het boven op de berg gelegen Systravatn meertje valt via tweewe afzonderlijke watervallen in de Bæjargil (dorpskloof).
Verder oostwaards op de ringweg kom je eerst langs de Foss á Siðu en vervolgens bij Dverghamrar (“Dwarves’ cliffs”) basalt kolommen. De Foss á Síðu waterval in de achtergrond levert een mooi plaatje op. Verder oostwaards kom je langs een mooie stroomversnelling in het riviertje dat paralel met de ringweg loopt.
Vanaf het Old Bridge at Skeiðarársandur monument (ter herinnering aan de gletsjer vloedgolf na vulkaan uitbarsting) heb je een mooi uitzicht op de Svinafellsjökull en Skaftafellsjökull gletsjers.
Nationaal Park Skaftafell is erg mooi, de hike naar de Svartifoss waterval is goed te doen en zo de moeite waard. De Svartifoss (Zwarte waterval) is omgeven door hexagonale zwarte basaltkolommen. Basaltkolommen ontstaan doordat lava zeer langzaam afkoelt en hiermee zorgde dat het gesmolten gesteente kristaliseerde. In het Skatafell bezoekerscentrum hebben we gelunched. Het uitzicht op de sneeuw dan de Vatnajökull gletsjer is mooi.
De ringweg verder volgend richting oosten gingen we op naar één van de hoogtepunten van deze reis: de gletsjermeren. Het Jökulsárlón meer is wereldberoemd maar er net voor is een verborgen pareltje Fjallsárlón genaamd. Dit had ik tijdens de voorbereiding uitgezocht en het bleek helemaal te kloppen. Een klein weggetje in, een heuvel over en daar lag het meer met ijbergen/ijsbergjes met als achtergrond een gletsjer en het gave was we waren er helemaal alleen. Wat een ontzettend tof gevoel was dat, helemaal alleen in dit schitterende stukje natuur.
Een klein stukje verder op de ringweg kom je dan bij het Jökulsárlón gletsjermeer. Dit bijna 8 km2 grote meer is zo’n 250 meter diep. Het ijs is afkomstig van de Breiðamerkurjökull gletsjer dat onderdeel is van de Vatnajökullgletsjer en de ijsbergen (ijsbergjes) drijven vanaf het meer via een rivier naar de Atlantische oceaan drijft. Hier worden ze door de golven weer richting land bewogen waar ze op het zwarte strand aanspoelen. Wat een enorm gave plek is dit toch en met recht één van de hoogtepunten van deze reis. Het is dan ook niet vreemd dat Jökulsárlón decor is geweest van films als A View to a Kill, Die Another Day, Tomb Raider en Batman Begins.

In Guesthouse Brunnholl hebben we gedineerd en later onder genot van een prachtige zonsondergang uitgebreid gesproken met een IJslander die een rondje ringweg deed op z’n motor in 3 dagen.
Overnachting: Brunholl/Hofn – Guesthouse Brunnholl
Diner: Guesthouse Brunnholl
Gereden km’s:
Weer:

De 1 slingert zich verder oostwaarts door de regio Austurland (Oostland), ongeveer parallel aan de kustlijn om via de zuidoost hoek af te buigen richting noorden richting de oostfjorden.
Het eerste deel van de rit was niet super interressant qua landschap. De eenzame basaltrots van Dálkur op het strand is het eerste mooie punt. We verlieten de ringweg 1 om via de Oxi pass (939) langs de Folaldafoss waterval weer terug op de 1 uit te komen en via de 96 naar Stöðvarfjörður te rijden.
In Stöðvarfjörður staat een fotogeniek kerkje (nu guesthouse), ditmaal met een blauw dak, dat hadden we nog niet gezien. Een broodje hamburger met friet hebben we gegeten in Fáskrúðsfjörður aan het gelijknamige fjord.
Via de 96 en 92 zijn we verder noordwaards gereden om na een fotostop hoog boven het Mjóifjörður en langd eeuwige sneeuw westwaards de rijden naar Egilsstadir waar we 2 nachten verbleven.
We hebben bij ons ‘hotel’ Eyvindara II gedineerd.
Overnachting: Egilsstadir – Eyvindara II
Diner: Eyvindara II
Gereden km’s:
Weer: zon, +/- 11 graden

Wanneer je westwaards rijdt vanuit Egilsstadir langs het Lagarfljót (meer) en de Hengifoss waterval (waar we geen zin hadden om heen te hiken) kom je op weg 910 ook wel de austurleið weg genaamd op de IJslandse hoogvlakte van Austurland (oostland) ten noorden van de de Vatnajökull gletsjer. Naast schapen en een verdwaalde auto kom je er bijzonder weinig tegen. Wel zijn er schitterende uitzichten op de 2 bergen van Kárahnjúkar <<https://nl.wikipedia.org/wiki/K%C3%A1rahnj%C3%BAkar>> (838 en 760 meter hoog) en de uitgedoofde vulkaan Snæfell. De Snæfell is met zijn 1833 meter de op één na hoogste (solitaire) berg van IJsland. De hoogste berg is de Hvannadalshnúkur (2110 m) die onder de Vatnajökull gletsjer verscholen ligt.
Het tweede deel van de dag hebben we het gebied ten noordoosten van Egilsstadir verkend. Via de 94 ging het noordwaards om vervolgens naar het oosten af te buigen. Via een bergpas met mooie vergezichten, de hellingen van Njarðvíkurskriður en een weg om het fjord bij Bakkagerði en vervolgens bij het pitoreske haventje Borgarfjordur Hofn uit te komen.
We moesten via dezelfde weg terug rijden naar Egilsstadir aangezien er maar 1 weg naar dit gebied loopt. In Egilsstadir hebben we vervolgens weg 93 genomen oostwaards over de Fjarðarheiði berg pas naar Seyðisfjörður. In Seyðisfjörður komt de veerboot uit Denemarken aan en waarschijnlijk hierom ziet het dorpje er erg verzorgd uit met mooie houten huisjes in verschillende kleuren en een erg schattig kerkje. In de plaatselijke Subway hebben we gelunched.
Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij de Gufufoss waterval alvorens terug te keren in ons hotel.
’s Avonds hebben we pizza gegeten in het plaatselijke sportscafe onder genot van een IJsland potje voetbal op tv. Er was niet veel anders.
Overnachting: Egilsstadir – Eyvindara II
Diner: Sportscafe Egilsstadir
Gereden km’s: 366 km
Weer: zon, +/- 11 – 15 graden

Via de wegnummer 917 over de Hellisheiði hoogvlakte ging het richting Norðurland eystra (Noordland oost). Onderweg nog even een photostop gehouden bij de Gljúfursárfoss (kloofrivierwaterval) in de Gljúfursá rivier vlak voordat deze uitmondt in het Vopnafjörður-fjord. Nabij Vopnafjörður gaat de 917 over in de 85 en rijden verder noord- en oorstwaards naar Þórshöfn (Thórshöfn). In dit kleine plaastje hebben we gelunched. De 85 gaat nu westwaards en dan richting zuiden naar Vatnajökull National Park. De Ásbyrgi Canyon is een 4 kilometer lange V-vormige kloof met in het midden een 25 meter hoge rots. Eyjan genaamd en zeer steile rotswanden tot wel 100 meter hoog. De Ásbyrgi Canyon heeft de vorm van de hoef van een paard.
Over de onverharde maar redelijk begaanbare gravel route 864 ging het richting zuiden voor 3 gave watervallen in de 206 km lange Jökulsá á Fjöllum gletsjerrivier die vanaf de Vatnajökull komt.
De Hafragilsfossis de eerste op deze route en in de Jökulságljúfur kloof. De waterval is 91 meter breed en 27 meter hoog.
Enkel kilometers verder ligt de Dettifoss, het is de krachtigste waterval van europa qua waterverplaatsing en 44 meter hoog en 100 meter breed.
De selfoss waterval is pas na het nodige klim en klauterwerk bereikbaar maar het is het waard. Het water valt via tientallen kleine watervalletjes 11 meter omlaag. Heel gaaf om te zien.
Guesthouse Stadarholl ligt in de middle of nowhere richting Husavik. Gelukkig hadden we navigatie! ’s avonds hebben we in het guesthouse gegeten. Pal naast ons geusthouse ligt grenjaðarstaður (een museum met turfhuisjes) met een mooi verlicht wit kerkje er naast. Hier hebben we ’s avonds nog wat foto’s geschoten.
Overnachting: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Diner: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Gereden km’s:
Weer: zon, 9 graden

Het was vroeg uit de veren deze dag ivm onze vooraf gereserveerde walvissafari vanuit Husavik met North Sailing. Onder een zonnetje maar met een fris windje voeren we baai uit richting noorden. Niet lang erna was het al zover kwamen de eerste waterstralen en vinnen boven het water uit. Dat was wel kicken. Steeds dichtebij kwamen we bij een groepje van zo’n 4 bultruggen die we de hele tijd hebben gevolgd en welke regelmatig met z’n tweeen tegelijk boven kwamen. Hoe vet was dat, wat een ervaring.
In het begin van de middag waren weer terug in Husavik waar we in de haven hebben genoten van een soepje en wraps.
’s Middags hebben we de Myvatn regio verkend. We begonnen in Reykjahlíð bij het blauwe melk achtige water in een meertje aan de ringweg.
Het gebied rond de Krafla vulkaan is tof. De met blauw/groen water gevulde Viti (hel in het Ijslands) krater is mooi. Het Leirhnjúkur is de naam van het gebied waar de lava van de laatste uitbarsting van de krafla door stroomde, tot aan het Myvatn meer aan toe. Wanneer je hier rondloopt lijkt het wel of je op een andere planeet zit. Zo appart maar mooi.
Hverir is het gebied met hete bronnen gelegen aan de ringweg. Alles stoomt, kookt, borrelt en stinkt in dit pastelkleurige gebied.
’s Avond hebben we een heerlijke forel gegeten in ons guesthouse en nog wat foto’s geschoten.
Overnachting: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Diner: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Gereden km’s:
Weer:

Deze dag hebben we regio Myvatn veder verkend. We zijn begonnen bij de kegelvulkaan Hverfjall of Hverfell (hete bronnen berg op zijn Ijslands). De vulkaan izon’n 2500 jaar geleden onstaan doordat uitgestoten lava vrijwel direct koelde door water. De vulkaan is 312 mete hoog en de krater heeft een diameter van een 1 kilometer. Martijn is nog even naar boven gelopen, de binnenkant bleek net als de buitenkant uit tefra, as en fijn gruis te bestaan en weinig spectaculair te zijn.
Het Dimmuborgir (duistere burchten) natuureservaat kenmerkt zich door de zeer grillige en grote rotsformaties van vulkanisch gesteente.
Op het Höfði schiereiland kun je wandelen door een bos om via allerlei doorkijkjes enkele schitterend plekken in het Myvatn meer te zien. Vooral de lava pilaren in het meer met een schitterende achtergrond zijn het bekijken waard.
Dagje regio Myvatn, na het whalewatchting het kratermeer en sulfaatvelden bezocht
Vandaag een kort dagje gehad, slechts 6 uur op pad geweest en maar 122 km gereden. Rondje rond het meer van Myvatn was dan ook niet zo spectaculair als wat we gewend zijn van de afgelopen dagen. Foto Vd kerk is van gisteravond
Overnachting: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Diner: Husavik – Guesthouse Stadarholl
Gereden km’s:
Weer: